สงสัยปีนี้จะชง ....

วันนี้คงจะต้องบ่นกันยาวเลย

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ระยะนี้มีเรื่องมากมายเลยที่เกิดขึ้น ส่วนใหญ่มักจะเป็นเรื่องแย่ ๆ ปกติแล้วผมมองว่าปัญหาที่สามารถแก้ไขได้ด้วยเิงินได้นั้นมันไม่ใช่ปัญหาใหญ่โตอะไรมากนัก  แต่ว่าตอนนี้ชักจะรู้สึกว่าคิดผิดเสียแล้วมั้งเรา

คงต้องเล่าท้าวความไปยาว ๆ คืองี้ หน้าหอพักของผม (ผมเป็นเจ้าของหอพัก แล้วก็เป็นคนนั่งดูแล - แต่จริง ๆ แล้วผมเป็นคนคัดค้านการสร้างหอพักของพ่อกับแม่ตั้งแต่เริ่ม แต่สุดท้ายก็เอาก็เอา มาดูแลให้) หน้าหอพักผมมีต้นมะม่วงอยู่ต้นหนึ่ง เขียวเสวย ก็ออกดอกออกผล พ่อกับแม่ผมนั่นแหล่ะเป็นคนปลูกแล้วก็ดูแลรดน้ำเรื่อยมา  ผมก็ดูแลนะรดน้ำเรื่อยมาเหมือนกัน ปีนี้มะม่วงออกลูกไวกว่าปกติ ปกติแล้วต้นนี้จะได้กินประมาณเดือนมีนา

ผมเองก็เกิดอาการหวงสิ เพราะลูกมันก็ไม่ได้เยอะอะไร มีเด็กมาแอบสอยเรื่อย ผมเห็นผมก็ไม่รู้จะพูดว่าไง จริง ๆ แล้วผมคิดว่าพวกนี้ก็คงอยากจะโชว์เพื่อนแหล่ะ สอยมะม่วงคนอื่นให้เพื่อนกิน แถมสอยก็ไม่ได้ขอเราเลยสักคำ เพราะถ้ามีคนมาขอผมก็บอกว่า เอาตังค์ไป 10 บาท ไปซื้อกินเอาหล่ะกันจะได้ไม่ต้องลำบากสอย  - เพราะว่าผมรู้ว่าส่วนใหญ่เด็กที่มาสอยมะม่วงผมกินก็คืออยากจะโชว์เพื่อนแค่นั้นแหล่ะ

มีน้องคนหนึ่งก็ย้ายเข้ามาประมาณปลาย ๆ ปีที่แล้ว ก็นั่นแหล่ะมาสอยมะม่วง ผมก็เห็นผมก็แอบคิดในใจ ขอก็ไม่ขอ สอยไปให้เพื่อนกินอีกนะ ถึงแม้ว่าตอนสอยจะทำหน้าตาน่ารัก แต่มันก็เรียกว่าเป็นการหยิบฉวย เป็นการขโมยหรือเปล่านี่  (อันนี้ความคิดในใจล้วน ๆ)   บางทีคนเราก็ไม่รู้สึกหรอกเมื่อเป็นฝ่ายถูกกระทำ ถ้าเป็นผู้โดนกระทำบ้างสิจะรู้สึก
.
.
.
.
เวลาผ่านไปไม่นาน วันนี้เอง ห้องน้องคนนี้ก็ถูกงัด !!!!   น้องอยู่กับเพื่อน สมบัติเพื่อนหาย สมบัติตัวเองไม่ได้มีอะไรไว้ในห้องก็เลยไม่มีอะไรหาย ที่หายก็เป็นเงินที่อยู่ในกระปุกออมสิน ก็ไม่รู้ว่ากี่บาทเหมือนกัน   ห้องน้องเขาก็อยู่ตรงทางเดินที่โล่งแจ้งมาก ... ผมยังอึ้งเลยว่าทำไมโจรถึงมาเอาห้องนี้

จากร่องรอยก็พบว่า น้องก็ล็อคกุญแจสองชั้น คือล็อกกุญแจลูกบิด แล้วก็ล็อกแม่กุญแจด้วย ตามปกติที่ใคร ๆ ในหอก็ทำกัน เมื่อคืนตอนก่อนจะปิดหอผมก็ยังเห็นอยู่เลยว่าเขาล็อกนะ เพราะห้องน้องเขาเป็นห้องที่ผมเดินผ่าน ใครเดินก็ผ่าน ว่างั้นดีกว่า

แม่กุญแจที่น้องใช้ก็อันเล็กไปหน่อย ประมาณอันละ 40 - 50 บาท หน่ะแหล่ะนะ ก็เหมือนกับไว้ล็อคของจุกจิก พวกล็อกก็อกน้ำ หรือหีบเล็ก ๆ  โจรคนนี้ก็ใช้วิธีเลื่อย แล้วส่วนกุญแจลูกบิดก็ใช้พวกชะแลง ไขควง งัดเปิดเข้าไป ส่วนห้องอื่น ๆ ใช้แม่กุญแจแบบใหญ่ ๆ เลื่อยไม่ออกก็มีหลายห้อง

ที่แย่กว่าก็คือผมก็นอนอยู่ถัดออกไปอีกสองห้องหน่ะแหล่ะ แต่สาบานได้ว่าผมไม่ได้ยินเสียงอะไรเลยนะ หอปิด 5 ทุ่ม เปิดตอนประมาณ 6 โมงครึ่ง  แล้วก็เป็นวันอาทิตย์ ไม่มีใครอยู่หอพักเลย ส่วนใหญ่ก็กลับบ้านกันหมด  ตอนผมเปิดหอผมก็หลับตาเดิน ก็นะผมก็นั่งดูบอลเมื่อคืนอยู่ Oldham - Everton วันนี้ผมเองตื่นมาปกติจะไปนอนต่อ แต่นอนไม่หลับ (เหมือนมีลาง) ก็เลยเดินออกมานั่งทำงานอยู่พักหนึ่ง แต่หลังจากตื่นผมก็ไม่ได้สังเกตหรอกนะว่าสภาพห้องเป็นไง คนกึ่งหลับกึ่งตื่นเดินงัวเงียไปเปิดหอตามหน้าที่ จากนั้นกลับมาล้มตัวลง แต่นอนต่อไม่หลับก็เลยลุกไป office นั่งทำงานอยู่แป้บง่วงก็กลับไปนอนต่อ  ตื่นมาอีกทีตอนน้องเพื่อนร่วมห้อง มาเคาะประตูประมาณ 10 โมง บอกว่าห้องโดนงัด แค่นั้นแหล่ะตาสว่างเลย  แต่บางทีผมก็เคยคิดนะมันจะไปได้ยินคนข้างนอกได้ไง ในเมื่อตัวเองเปิดพัดลมเบอร์ 3 เป่าอยู่ข้าง ๆ ตัว มันก็ได้ยินแต่เสียงพัดลมนั่นแหล่ะ

ก็ดำเนินการแจ้งความลงบันทึกประจำวันอะไรไปตามปกติ

ถ้าคุณคิดว่าผมคงนึกสมน้ำหน้าน้องคนนั้น ผมยอมรับเลยว่าแว้บแรกก็คิด แต่พอมาเจอแบบนี้แล้ว ประตูก็เสียหาย ร่องรอยความเสียหายที่เกิดขึ้นไม่รู้จะซ่อมแซมไง เปลี่ยนวงกบประตูเหรอ ? เรื่องใหญ่เลยนะ เปลี่ยนบานประตูเหรอ ? รู้สึกเศร้ามากกว่า

พอเกิดความเสียหาย ก็มักจะต้องหาตัวคนรับผิดชอบ ใครหล่ะ ??   .... ก็ผมไง   ....  วันนี้ขนาดคนในหอที่เดินเข้าเดินออก เดินเข้ามาทัก ทำให้ผมรู้สึกว่าเหมือนความรู้สึกมัน แปลก ๆ  ทำไมน้อ   เหมือนสายตาเขาบอกว่าผมนั่นแหล่ะผิดแต่ผมไม่ได้เอาไปนะ   ประตูผมก็เสียหายนะ

คดีงัดห้องนี้เป็นครั้งแรกเลยนะ ตั้งแต่เปิดหอมาจะ 9 ปีั คดีของหายนี่มันก็ไม่ค่อยจะเคยเจอมานานมากแล้วนะ ครั้งที่แล้วเอ่อ ... จำไม่ได้ จำได้ก็แค่มือถือหายในห้อง

อันนี้เป็นข้อความจากเจ้าของหอ คนดูแลหอ คนหนึ่งอยากจะบอกไปถึงทุกคนที่อยู่หอพัก ที่เข้ามาอ่านบทความนี้ว่า
1. คุณควรล็อกห้องของคุณให้แน่นหนาที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ อย่าประมาท เพราะพวกโจรนี่มันไม่ใช่มนุษย์ ตั้งแต่เรื่องศีลธรรม ไปจนถึงเรื่องความสามารถในการหาช่องว่าง เพื่อลักทรัพย์

2. ผมเองก็รู้สึกเข้าใจนะว่าของหายเป็นอย่างไง ผมเองก็ของหายบ่อย ผมถูกลักขโมยมะม่วง ปีแรก ๆ ที่เปิดหอมือถือผมก็โดนคนหยิบไปหายในหอเหมือนกัน   แต่ผมคงต้องแจ้งคุณอย่างสุภาพว่า ผมไม่อาจจะชดใช้ความเสียหายให้คุณได้หรอก  มันก็ถูกผมเป็นคนเก็บเงินคุณ  แต่ผมก็คน ผมไม่เคยประสงค์ให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้น ผมเองก็ได้รับความเสียหายพร้อม ๆ กับคุณ ในขณะที่ผมเองก็เข้าไปยุ่งกับชีวิตคุณไม่ได้มากนัก การดูแลผมก็มีผิดพลาดบ้างก็ยอมรับ  ผมก็ยินดีที่จะปรับแก้ ผมทำได้แค่นั้น

ผมเห็นทุกครั้งที่ของหาย ยาม หรือผู้ดูแล มักจะโดนกล่าวโทษเสมอ  ผมมองว่ามันก็คงเป็นที่อารมณ์ด้วยแหล่ะ แต่อยากให้นึกถึงว่า ถ้าคุณมีบ้านติดภูเขาที่มีลิงอาศัยอยู่ คุณจะรู้ว่าบางทีคุณกันลิงไม่ให้มาหยิบฉวยของของคุณนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย  แต่นี่เรากำลังปะทะมือกับคนที่เขาเตรียมเครื่องมือมาพร้อม  พร้อมที่จะฝ่าฟันทุกอุปสรรคที่คุณสร้างมาเพื่อขัดขวางเขา

ผมเดาเลยว่าห้องนี้จะต้องย้ายออกอย่างแน่นอน ความรู้สึก กระแสจิตมันส่งออกมา  และก็คงไม่มีใครอยากจะอยู่ห้องที่มีรอยโหว่ ขนาดนั้น การสูญเสียความเชื่อมั่นในถิ่นที่อยู่ไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ แน่นอน

เมื่อก่อนนี้ผมยังบอกกับท่านประธานพ่อกับแม่ ผมอยู่บ่อย ๆ ว่าไม่ต้องติดหรอกกล้องวงจรปิด เพราะหอพักเราเงียบมาก คนไม่พลุกพล่าน เวลาปิดเปิดก็มี แต่มาวันนี้ผมรู้สึกว่าผมต้องการมันอย่างมากเลยทีเดียว เพราะว่าหอเราอาจจะเป็นหอเดียวที่การป้องกันหละหลวม ในขณะที่หอใหม่ ๆ ผุดขึ้นมาเต็มไปหมด option , facility ก็คงเพียบพร้อม หอข้าง ๆ ผมมีทั้งยาม มีทั้งกล้อง  แต่หอเขาห้องเยอะกว่าผมมาก ผมเป็นหอเล็ก ๆ

สำหรับเจ้าของผู้ดำเนินกิจการหอพัก ผมก็อยากบอกกับคุณว่า
1. พวกเราทำงานรองรับความเสี่ยง ในการปะทะกับคนที่ไม่หวังดีตลอดเวลา ถ้าประมาทเมื่อไหร่ก็โดนทำโทษแบบผม  พวกเราก็อยากได้เงินหน่ะแหล่ะ ไม่ได้อยากมารบกับโจร 

2. ความจริงการมีกล้อง ไม่ได้ช่วยให้จับโจรได้ แต่เป็นการป้องกันไม่ให้เกิดความเสียหายกับทรัพย์สินของตัวเรามากกว่า อย่างน้อยโจรมันก็น่าจะยั้ง ๆ หวาด ๆ บ้าง  หรือในกรณีเกิดเหตุคุณก็ยังมีภาพคนร้าย ให้พิมพ์ประกาศต้องการตัวแปะไว้หน้าหอพัก เผื่อจะมีใครรู้จัก จะได้มีเบาะแสในการดำเินินการกับคนร้าย

3. เด็กสมัยนี้ accessories เขาเยอะขึ้นนะ ไม่ว่าจะเป็นมือถือ Notebook หรือพวก Tablet พอของหายมันก็มูลค่าเยอะ ไม่เหมือนสมัยเรายังหนุ่ม ๆ ไม่มีอะไรเลย นาฬิกาข้อมือ มั้ง หรูสุด  มันก็เลยเป็นสิ่งยั่วเย้าให้โจรก่อเหตุมากขึ้น

4. อุปกรณ์พวกนี้หน่ะเสียเงินติดไปเหอะ อย่างกเหมือนผม ที่รอให้เหตุเกิดก่อนแล้วจึงมานั่งติด มานั่งเสียใจ เจ็บใจ เสียชื่อเสียงเกียรติประวัติหอพักหมด ติดช้าติดเร็วก็ต้องติดอยู่ดี อย่ารอให้เหตุเกิดก่อน ความจริงผมก็มีแผนจะติดอยู่ (อันนี้ไม่ใช่ข้ออ้างนะ แต่ว่าไม่อยากจะบอกว่าช่วงนี้เจอทั้งภาษีหอพัก เจอภาษี 12.5 เข้าไป ... จุก (ทุกปี) ....    แล้วก็ นกพิราบ ไประเบิดเสาไฟที่มีหม้อแปลงของหอ เสียเงินไปหมื่นกว่าบาท ....  โครงการติดกล้องมันก็เลย ชะงักไป)

5. คุณไม่สามารถเฝ้าหอพักได้ตลอด 24 ชั่วโมง เหมือนผมก็มีทำโน่นนี่บ้าง บางวันก็ป่วยไม่สบาย เพราะผมก็เป็นคนธรรมดา ๆ การมีตาวิเศษช่วยมองก็น่าจะเป็นอีกทางเลือกหนึ่ง เหมือนมีคนช่วยทำงาน  ปกติแล้วผมหน่ะเฝ้าหอตลอดทุกวันเลย ในรอบเกือบสิบปีมานี้ ผมจำได้ว่ามีแค่วันเดียวที่ไม่ได้นอนที่ห้องผม เพราะตกรถเมล์นอนค้างอยู่สถานีขนส่ง


ก็หวังในใจว่าการมีกล้องวงจรปิดจะช่วยทำให้เกิดการสอดส่องดูแลได้ทั่วถึงมากขึ้น  หวังว่าคงไม่นำพาปัญหาใหม่ ๆ มาให้ผมอีกนะ วันนี้ผมก็คิดมากจนปวดหัวไมเกรนขึ้นเลย .... เห้อ