30 พฤษภาคม 2562
31 พฤษภาคม 2562
ปกติเดือน พ.ค. จะมีเรื่องทุก ๆ ปี อย่างปีที่แล้วก็ตัดสินใจ say goodbye กับ น้อง จ. ซึ่งหลังจากคุยกันมา 4 ปี เธอก็เลือกแฟนของเธอ ผมเป็นแค่เพื่อนคุยเท่านั้น การประมวลผลของผม ผมจะสำคัญกับเธอตอนที่เธอมีปัญหาเรื่องงานเท่านั้น ส่วนการคุยกันเกือบทุกวันตอนกลางคืน โดยเธอจะโทรหา เพราะกลัวรถไฟชนกัน นั้นไม่ได้มีความหมายอะไรเลย (ยกเว้นช่วงสิ้นเดือน ที่เธอจะอยู่กับแฟนที่จะไม่ได้คุยกัน) ความสัมพันธ์ที่ไม่เคยเป็นของเรา ไม่เคยพัฒนาขึ้น ก็ตัดสินใจห่างมันซะ เพราะมันก็แค่นั้นแหล่ะ เสียเวลาเปล่า สุดท้ายเขาเลือกแฟนเขาที่เขานอนด้วยอยู่ดี
ปีนี้ ตอนเช้ารบกับตุ๊กแกตัวเขื่อง มันมาจากไหนก็ไม่รู้ ตอนประมาณตีสาม ตีสี่ มันร้อง ต๊กแก ๆ อยู่นั่นแหล่ะ ร้องทีร้องเสียงดังทำผมสะดุ้งตื่น เนือกจากเสียงมาถึงห้องผมแล้วมันก้อง คือโครงสร้างของอาคารตำแหน่งที่ผมนอน กับตำแหน่งที่ตุ๊กแกร้อง มันจะเกิดเรโซแนนซ์ เสียงดัง แบบดังมากจนต้องสะดุ้งตื่น ตีห้าไม่ไหวหล่ะ เอาไม้กวาดออกไปไล่ตีมัน มันหนีไปได้
10.13 น้อง จ. ส่ง Line มาทวงเรื่อง crystal report runtime แต่นอนอยู่
11.30 น้อง จ. โทรมา
จากนั้น ก็ต้องตื่น เพราะ น้อง จ. โทรมาให้ช่วยแก้ปัญหางานที่ทำงาน หลังจาก พ.ค. ปีที่แล้วเราก็ห่างกัน แทบไม่ได้คุยกับน้อง จ. เลย น้อง จ. โทรมาเมื่อวานเพื่อช่วยให้ดู error ให้หน่อย ซึ่ง ก็นิสัยเหมือนเดิม เรื่องของเธอจะอยู่เป็นความสำคัญอันดับแรกเสมอ แล้วเธอจะไม่สนใจหรอก จะไม่ถามผมด้วยซ้ำว่าผมเป็นอย่างไร วันนี้ว่างไหม ไม่มีคำถามนี้ ซึ่งผมก็แกล้งไม่รับโทรศัพท์ไป ผมตอบกลับไปตอนช่วงเที่ยงช่วงบ่าย ระหว่างนั้นตอน 11 โมงเธอก็ยังพยายามติดต่อผมอยู่ดี แต่ผมไม่ได้นอน เพราะรบกับตุ๊กแก
ถ้าผมจะพูดเรื่องความชอบธรรมกับดูแล server ที่ศิริราช ปีนี้ศิริราชไม่ได้จ่ายเงินจ้างผมต่อ อาจจะเป็นเพราะความสัมพันธ์ที่จบลงไปกับน้อง จ. น้อง จ. เลยไม่ทำเรื่องให้ ถึงแม้ น้อง จ. จะบอกว่าทำเรื่องไปแล้วก็ตาม หรือกระทั่งมีการเปลี่ยนหัวหน้าคนใหม่ เขาเลยไม่อนุมัติเรื่องเงิน แต่ก็นั่นแหล่ะ ต้องบอกเลยว่าสถานะตอนนี้ผมเป็นคนนอก ตอนคุยกันในเรื่องต่อสัญญานี้ก็เหมือน ๆ ว่าผมทำงานน้อย (คือ ผมเป็นตำแหน่งที่ปรึกษา ทำงาน 3 ปี แต่จะได้เงิน 2 ปี เรื่องก็เพราะ น้อง จ. ไม่ทำเรื่องในปีที่ 2 จนผมโวย ปีที่ 3 จึงทำเรื่องผมก็เลยได้เงินแค่ 2 ปี แต่ดูแลหน่ะดูแล 3 ปี แล้ว น้อง จ. ก็คือน้อง จ. นั่นแหล่ะ เวลามีปัญหาจะแจ้นมาหา ผมก็แก้ปัญหาให้ทุกที ด้วยความรวดเร็ว มันก็เลยมองงานเหมือนง่าย แล้วก็ ปิ้วววว ผ่านไป ไม่เคยเห็นความสำคัญ บางทีคนไม่สำคัญก็เป็นคนไม่สำคัญ ผมจะสำคัญตอนเกิดเรื่องเท่านั้น ปีนี้ไม่ได้เงิน ไม่ได้จ้าง ตกงานครับ) ตอนนี้เวลานี้ Server มีปัญหาแล้วไง น้อง จ. เดือดร้อน เพราะต้องรับหน้า และก็ทำนองเดิมครับ น้อง จ. ผู้รับผิดชอบเรื่องงานของตนเอง จะทำทุกวิถีทาง แม้กระทั่งต้องมาหาผม ซึ่งผมเดาว่าเธอก็คงไม่อยากสักเท่าไหร่ แต่คงวิ่งชนกำแพงจริง ๆ ไม่รู้จะแก้ไงหล่ะนะ
แล้วมาเป็นวันนี้เสียด้วย ซึ่งวันนี้เป็นวันสิ้นเดือนพฤษภา วันนี้ที่หอมีการย้ายออก เด็กโทรมาบอกล่วงหน้าไว้แล้ว สมองก็เบลอ ๆ ไม่ได้นอน เออแปลก ปกติแทบไม่เคยมีเรื่องพอมีเรื่องแม่งก็มาพร้อม ๆ กัน คนเช่าย้ายของเสร็จ ก็ติดต่อหาน้อง จ. ส่งลิ้งค์ให้โหลด Crystal Report run-time ไปให้ติดตั้งผ่านทาง Line แต่ดูเหมือนสถานการณ์ น้อง จ. ยังไม่ดีขึ้น ก็ยังเซ็ทแล้วใช้งานไม่ได้ปัญหายังคงอยู่ ก็เลยโทรมาอีกหลายรอบ แต่ก็ขี้เกียจรับ (หมั่นไส้) จริง ๆ แอบไปนอนในห้องเพราะสมองมันเบลอ ๆ แล้วเอาโทรศัพท์วางไว้ที่โต๊ะในออฟฟิศ จึงไม่ได้รับ เวลาล่วงไปถึงราว ๆ 16.00
15.50
มีน้องคนหนึ่งที่เคยโทรถามรายละเอียดห้อง วันนี้ตัดสินใจได้ ก็จะมาเช่า เราก็ยิ้มในใจ เออดี ย้ายออกปุ๊บได้ลูกค้าใหม่ปั๊บ แบบนี้เท่าทุน ปิดเทอมนี้เราน่าจะมีเงินทำอะไร ปรับปรุง เพิ่มเติม ให้หอนะ หลังจากที่เพิ่งติดแอร์ไปเมื่อวันที่ 29 พ.ค. (ติดแอร์ให้ห้องลูกค้าเป็นยี่ห้อ Hitachi 18,000 BTU Inverter) ที่หอเลือกใช้ของดีให้ลูกค้าเพราะว่าถ้าเกิดปัญหา ปัญหาก็วิ่งมาหาเราอัตโนมัติ (ส่วนตัวผมนอนห้องพัดลมนะ) เราไม่อยากรบกับปัญหา ตอนแรกกะซื้อ Mitsubishi แพงกว่ากัน 3,000 ตอนซื้อพายายพัน (แม่)ไปด้วย ยายพันว่า Mitsu แพงเลยซื้อเป็น Hitachi แทน (นโยบายของแม่ก็จะเป็นแบบนี้ซื้อให้คนอื่นใช้ ก็จะเลือกของถูกลง ซึ่งตรงข้ามกับผม ผมก็พยายามปรับ mind set ของแม่อยู่ เพราะตอนนี้หอพักละแวกนี้มีมาก การแข่งขันมันจึงเกิดขึ้น) ก็หมดตังค์ไปราว ๆ 27,000 บาท ก็เกิดเหตุขลุกขลักนิดหน่อย น้องต้องวิ่งไปกดเงิน พอวิ่งไปกดเงิน ระหว่างนั้น แม่โทรมา
16.00
แม่โทรมาหา บอกว่าพ่อบีบยาระเบิดขี้ เข้าตูด ไปสองหลอด (What !!!!) แกบอกว่าแกท้องผูกมาสองวันเลยใช้ลูกน้องให้ไปซื้อยาสอดในตูดแล้วบีบ แล้วจะถ่ายท้อง สองหลอด ตอนนี้ขี้ไหลไม่หยุด (What the fuck) ให้รีบมาพาแกไปหาหมอ ก็บอกไปว่าต้องรอลูกค้าเอาเงินมาจ่ายก่อน ช่วงนี้ให้แกกินเกลือแร่ เอาหลอดที่เสียบตูดไปล้าง แล้วเอาน้ำอุ่นฉีดเข้าไป คือเคยอ่านเจอว่าไอ้น้ำ ๆ ที่อยู่ในหลอดคือน้ำเกลือ เวลาลำไส้โดนเกลือ จะมีอาการ ทำให้คนถ่ายออกมา ก็เข้าใจว่าคงได้น้ำเกลือไปมากเกินไปเลยแนะนำแม่ไปแบบนั้น ไม่รู้ว่าแนะนำถูกหรือผิด แต่ตอนนี้ต้องรอน้อง เพราะจะเอาเงินมาจ่ายเรา
ระหว่างรอเราก็เปลี่ยนเสื้อผ้า เพื่อจะวิ่งกลับบ้าน และเตรียมพาพ่อไปหาหมอที่โรงพยาบาล ไอ้น้องก็กลับมาเสร็จ เราก็จะขอสำเนาบัตร กับเบอร์โทร มันวิ่งไปเอาสำเนาบัตรอีกรอบ อืม ... เจริญหล่ะ รอไปอีก ตอนนี้ก็รู้สึกร้อนใจ จะไปบ้านแม่ จะไปดูพ่อ
สักพักมันวิ่งกลับมาก็ถามรายละเอียด เขาจะย้ายเข้าราว ๆ 20 มิถุนา ก็โอเค ด้วยความที่กลัวว่าหอเต็มเลยเช่าเลย ไอ้เราก็อยากรู้ว่าสูบบุหรี่ไหมก็เลยถาม มันบอกสูบ (แม่งเอ้ย วันนี้มันวันงดสูบบุหรี่โลกนะเว้ยเฮ้ย) .... ด้วยความอ่อนใจก็บอกว่าที่นี้สูบบุหรี่ไม่ได้เพราะเดี๋ยวไปรบกวนห้องอื่น และก็แสดงเจตจำนงค์ว่าจะคืนเงินให้เลยนะ แต่มันก็อยากจะเช่าอยู่มันก็บอกว่าจะไปสูบข้างนอก (กูไม่เชื่อ) แต่ก็ใจอ่อน มันทำหน้าทำตาอ้อนวอน ก็จำใจต้องรับไว้ คือปกติผมคืนเงินเลยนะ รู้งี้น่าถามมันตั้งแต่มันมารอบแรก ปกติถ้าผู้เช่าเป็นผู้ชายก็จะถามก่อน แต่นี่คือถามผิดจังหวะ ตอนแรกมาดูหอพักก็ลืมบอก ลืมถาม แต่โดยปกติถ้าเป็นผู้ชายผมถามคำถามนี้ทุกทีนะ ไม่คิดว่าจะเอาห้อง
16.30
ถึงบ้านแม่ พ่อก็นอนซม แกบอกว่าไม่ได้หมดแรง แต่ขี้ไม่ออก มีแต่น้ำไหลออกมา เราก็คิดว่าเป็นปฏิกิริยาของลำไส้แหล่ะ ที่จะต้องเอาเกลือออก ไม่รู้ว่าขี้แกออกหรือเปล่า แล้วทำไมท้องผูกสองวันแล้วจะต้องขี้ งง มาก ท้องผูกสองวันเองนะ ผมเคยท้องผูกสัปดาห์หนึ่ง ขี้แข็งเป๊ก เรียกว่าตอนเอาออกได้นี่คือแสบตูดเลยทีเดียว เบ่งแทบตาย แกยืนยันไม่ไปหาหมอ (ปกติพ่อนี่ดื้อมาก) เราก็หาอะไรกินรอดูอาการพ่อ เผื่อแกเปลี่ยนใจ ลูกน้องแกก็วิ่งไปซื้อข้าวของ ผ้าอ้อมผู้ใหญ่ น้อง จ. ก็โทรมา คือ นึกในใจ อีนี่ใช่เวลาไหมเนี่ย ไม่พูดพร่ำถามอะไรมาก มารายงานผลว่าทำไม่ได้ ไม่ผ่าน เราก็ตอบเหรอ ๆ เออ ๆ ๆ (คือไม่ถามเราเลยว่าเป็นไงบ้างว่างไหม ก็ไม่เป็นไร คนไม่รักกันก็ขี้เกียจจะเล่าอะไรให้ฟังมาก แล้วตอนนี้ก็ไม่อยู่หน้าคอม ช่วยอะไรก็ไม่ได้ แล้วพ่อก็ยังต้องลุ้น)
17.20
พ่อไม่เปลี่ยนใจ อาการก็ไม่ได้แย่ลง คือไม่ได้หมดแรง ไม่เวียนหัว หรือเป็นลม แต่แกนอนซมทำไมวะ ? งงเหมือนกัน แกบอกแกเจ็บรูตูด ก็ไม่รู้ว่าทำอีท่าไหนเหมือนกัน ก็อยากให้แกไปหาหมอแหล่ะนะ แต่แกก็ดื้อไง อาจจะอายด้วยหรือเปล่าไม่รู้ ก็ตัดสินใจกลับ ระหว่างขับรถกลับ น้อง จ. ก็โทรมา บอกว่าอยู่หน้าคอมพ์หรือเปล่า จะให้ช่วยรีโมทแก้ปัญหาให้หน่อย ผมก็พยายามบ่ายเบี่ยง แต่ก็นั่นแหล่ะ แถมแอบมีบ่นว่าวันนี้ไม่ได้กลับบ้าน คือ น้อง จ. จะกลับบ้าน นครปฐมทุกวัน ศุกร์ ตอนแรกก็แปลกใจไม่กลับบ้าน หยุด 3 วัน หรือจะพยายามแก้ปัญหา server ให้เสร็จวันนี้ ? ตามนิสัยพื้นฐานคือถ้าเป็นปัญหา หรือคำตอบ หรืออะไรที่น้อง จ. อยากได้ ... ต้องได้ !!! (ตอนนี้มีลางสังหรณ์ใจ นี่มันวันสิ้นเดือนนะ สงสัยมีนัยยะแอบแฝง สงสัยผัวมาค้างที่คอนโดป่าว)
17.30
ก็กลับถึงหอ ก็ทักไปว่ามาแล้ว ก็มานั่งดู error แก้ ๆ error ไปทีละจุดตามอรรถภาพที่จะแก้ได้ น้อง จ. ใช้ Line โทรคุยมา ด้วยสภาพที่ network มันห่วยเสียงก็ไปไม่ถึงกัน พูดประโยคเดียวสามสี่รอบคิดในใจ แล้วไมรอบนี้มึงไม่โทรมาวะ ฮั่นแน่ รอโทรศัพท์แฟนอยู่หล่ะสิ แล้วก็คิดไม่ผิดจริง ๆ "พี่ ๆ เดี๋ยวแป้บนะ มีคนโทรมา ..." (แต่กูเสือกเอง ที่รู้ว่าแฟนมึงอ่ะสิ) หลังจากนั้นก็เปลี่ยนโหมดมาใช้เป็นโทรศัพท์คุยเออก็ดีขึ้นหน่อยค่อยทำงานได้ รีโมทเครื่อง เข้าไปก็แก้ ๆ ไปเรื่อย ระหว่างนั้นก็มี Line ข้อความเด้งมาจากบุคคลปริศนา "ไหวไหม" .... "จะกินไรป่าว" ในใจกู อีเหี้ย ทำไมกูต้องมารับรู้ด้วยวะ ว่าที่ไม่กลับบ้านคือมึงนัดซั่มกันกับแฟนคืนนี้หน่ะสิ แล้วมันก็ต้องมาเป็นวันที่แย่ ๆ ของกูอีกต่างหาก
สุดท้ายแก้ไปแก้มาก็ยังติดที่ error นี้
มือถือก็ดันมาแบ็ตหมด คือมันเก่าแล้วแบ็ตบวมจนดันตัวเครื่องโป่งออกมา แบ็ตหมดในยามที่เราก็รอว่าแม่จะโทรมาไหม คือเป็นห่วงพ่อ แบ็ตหมดเพราะใครหล่ะ ? คือ ... นี่เราห่างกันแล้ว ก็ยังมาตามรังควาน ในวันที่ Bad Day อีกจนได้ เท่านั้นยังไม่พอต้องมารับรู้วันนัดซั่มกันอีกกกก ทำไม server มึงไม่มีปัญหาตอนกลางเดือนทำไมจะต้องมามีปัญหาท้ายเดือนในวันที่มึงนัดกันด้วย .. เงินก็ไม่ได้เพราะเขาไม่ได้ต่อสัญญาจ้างดูแลโปรเจ็ค/เป็นที่ปรึกษาแล้ว แถมแบ็ตมือถือหมด ยัง ๆ ไม่พอ วันนี้ดันชาร์จไฟไม่เข้าอีก (ปกติแบ็ตเสื่อมแต่ชาร์จไฟเข้าปกติ แต่แบ็ตจะหมดเร็ว) ในใจคิด อะไรของพวกเมิงเนี่ย What the ....
