บันทึกลูกปลาทอง

ด้วยความตื่นเต้นของผม ผมก็เลยจะทำการรวบรวมภาพของเด็ก ๆ น้อย ๆ ของผมนะครับ ต่อเนื่องจากบทความที่แล้วเลยครับ

ลูกปลาทองของผมเอง อันนี้ก็เป็นภาพหลังจากย้ายมาอยู่กะละมันอันเล็ก ๆ ก่าอันที่เพาะหน่อย

เด็ก ๆ อายุประมาณ 1 สัปดาห์ครับ  ผมลองหยอดอาหารเม็ดลงไปไม่มีใครสนใจเลยครับ ก็เลยคิดได้ว่ามันคงต้องกินอะไรที่เล็กกว่าปากมัน เหมือนเด็ก ๆ ชอบหยิบของเล็ก ๆ เข้าปากหล่ะมั้งครับ

ลูกปลากำลังกินไข่แดงต้มสุกครับ

จากที่อ่านในเน็ตแหล่งความรู้ของคนสมัยนี้ เขาบอกว่าให้กินไข่แดงต้มสุกครับ ผมก็เลยไปซื้อไข่ไก่ต้มสุก ตอนแรกนึกว่าไข่ดิบก็เห็นรูปก็เขาก็บอกว่าเป็นไข่ไก่ต้มสุก ผมผ่ามาฟองแรก โหน่ากิน แต่คิดว่ามันไม่เป็นเม็ดครับเลยเอาอีกฟองหนึ่งไปต้มต่อให้สุกสนิทกว่าเดิม
จากนั้นก็เอาไม้มาเขี่ยครับเป็นก้อนเล็ก ๆ หย่อนลงไป .... ไม่กินอีก ไม่สนใจเลย เด็ก ๆ ผม ผมก็เลยเอาไซริง อุปกรณ์ที่เขาชอบแถมมากับพวกขวดหมึก ink jet แบบเติมหน่ะครับมีเพี้ยบเลย เอามาอันหนึ่ง มาทำคล้าย ๆ กับตัวบด (ต่อหัวเข็มด้วยนะ)

พอน้ำกับไข่แดงที่ต้มสุกมันเจือ ๆ เป็นเม็ดเล็กในหลอดไซริ้งผมแล้วก็จัดการฉีดลงไปเลยครับ ผลที่ได้ก็เป็นดังภาพครับ เจ้าตัวเล็กเริ่มจะสนใจกิน

กินไข่ไก่ต้มสุกครับ สังเกตที่ท้องจะเห็นเป็นสีขาว ๆ เลยครับ คือเป็นสีของเม็ดไข่ที่เด็กผมกินเข้าไปนั่นเอง

ตัวเริ่มจะโตขึ้นครับ อายุประมาณ 1 สัปดาห์ได้ครับ จะเริ่มเห็นหางแล้ว

พอเพาะปลาทองเองก็เริ่มเข้าใจครับจากการอ่านบทความ ดูวีดีโอจาก youtube  ก็ถ้าทำกันในเชิงพาณิชย์ที่เขาต้องคัดลูกปลาที่ไม่สมบูรณ์ออก

จากประสบการณ์ของผม ตอนนี้ผมมีเจ้าตัวเล็ก ๆ นี่ประมาณ 30 กว่าตัวได้ บางตัวก็แคระครับไม่ยอมโต บางตัวก็ว่ายน้ำแปลก ๆ  บางตัวก็โตดีแต่หางออกมาเหมือนหางปลาทู คือเป็นแบบนี้  -<  มันไม่บานออกเหมือนกระโปรง พวกนี้ถ้าเกิดที่ฟาร์มก็โดนคัดทิ้งไปแล้วครับ แต่ผมเลี้ยงเล่น ๆ เพื่อศึกษา

ปลาทองที่หางเป็นหางปลาทู (ตัวกลางภาพ)   ตัวริมหางจะแตกออกมาเป็นกระโปรง

เด็ก ๆ ก็จะเริ่มโตขึ้นเป็นตามลำดับครับ เริ่ม ๆ จะมีท้องครับ  จาก 30 ตัว ผมว่าผมมีปลาทองที่หางสวย ๆ ตัวโตไว ๆ ก็ประมาณ 8 ตัวเองครับ ที่เหลือหางอาจจะสวยแต่ตัวเล็ก

อายุประมาณ 2 สัปดาห์ครับตอนนี้ ก็เริ่มจะโตขึ้นแล้วครับ

ช่วงนี้ผมก็เลิกให้ไข่ต้มแล้วครับ อ่านในเน็ตเค้าว่ากันว่า จะให้อาหารพวกลูกไรครับ  ... เ่อ่อ คือว่าผมก็คนเมืองเหมือนกัน สมัยเด็ก ๆ หน้าฝนนี่ยังพอหาได้นะครับ ลูกไร ตามใต้ถุนบ้านที่น้ำท่วมตัวเล็ก ๆ แดง ๆ แต่พอโตขึ้นมาบ้านเรือนเขาก็ถมกันหมด ไม่ปล่อยให้น้ำท่วมขัง จะไปหาที่ไหนกันหล่ะครับ จะให้กินพวก ไรทะเล (อาร์ทีเมีย) ก็ดูเหมือนว่ายังตัวเล็กไปครับ ปากเด็ก ๆ ของผมนี่ยังเล็กเหมือนเดิมครับ
ก็เลยนี่เลยครับ อาหารสำหรับปลาทองที่เพาะโดยคนเมือง

ฮิคาริครับ เลี้ยงปลาแบบคนเมืองต้องจัดของแพง

ก็ไม่รู้เห็นเขาบอกว่าสำหรับปลาเล็กก็เลยสั่งจากเน็ตมาลองเลยครับหนึ่งซอง เกือบ ๆ 200 บาท แพง แต่เพื่อความมันส์ในการเรียนรู้การเลี้ยงลูกปลา ก็เลยเอาจัดมาหนึ่งซอง

ลองเหยาะไปลองเชิง ปรากฎว่าเด็ก ๆ ผมก็ไม่สนอีกครับ แต่มันเหมือนจะมีเศษ ๆ ของมันมั้งครับ ที่ผมสังเกตเห็นว่าปลามันก็กินครับ ก็เลยเอามาบดครับ บดง่ายมาก ๆ เลยครับ บดเป็นเม็ดเล็ก ๆ เหมือนผง ครับ ก็ใส่ลงไป ปลาทองก็มากินครับ แต่บางชิ้นมันก็บ้วนนะครับ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมไม่กิน

หลังจากพบว่าปลาทองส่วนใหญ่ก็ไม่กินอาหารหรูราคาแพง ก็เลยต้องไปหาวิธีเพาะลูกไรครับ .... ซึ่งยากมาก
อาหารปลาที่ผมเล็งถัดไปก็คือ"ลูกน้ำ" หรือลูกยุงนั่นแหล่ะครับ  วิธีการเพาะลูกน้ำนี่ง่ายมากเลยครับ แค่เอากระป๋องดำมา หญ้าแห้งมาอีกสักนิดหน่อยพอประมาณแต่ไม่ต้องเยอะเกินครับ   เอาใส่น้ำไม่ต้องมาก แค่พอให้หญ้าบางส่วนจม หญ้าบางส่วนลอย ทิ้งไว้ประมาณ 4 วันครับ เราก็จะได้ลูกน้ำตัวเล็ก ๆ มา แถมมีตัวอะไรไม่รู้เ็ล็ก ๆ ด้วย อันนี้ก็ให้ลูกปลากินเหมือนกัน

ลูกน้ำที่เพาะได้ก็ถือว่าสะอาดครับ ผมก็เอาน้ำที่มีหญ้าแห้ง  เอาหญ้าแห้งออกก่อน เหลือแต่น้ำ จากนั้น ก็เอาน้ำทั้งหมดไปเทใส่ขวด    ขวดน้ำดื่มนี่แหล่ะครับ  ขวดนี้ก็วางอยู่บนขันพลาสติกกว้าง ๆ พอประมาณครับ ทำไมต้องวางบนขัน ? อ่านต่อครับ เดี๋ยวจะเฉลยให้ฟัง   คือผมอยากจะได้ลูกน้ำเพียว ๆ เพื่อที่จะมาล้างน้ำสะอาดอีกทีหนึ่งแล้วให้ลูกปลากิน  ธรรมชาติของพวกลูกน้ำคือมันจะต้องลอยน้ำครับ พอผมทิ้งไว้พักหนึ่งพวกมันก็ลอยน้ำ ผมก็เอามือบีบขวดพลาสติกครับ  น้ำก็พุ่งสิครับ  ทีนี้ลูกน้ำที่ลอยอยู่ก็ลอยละล่องมากับมวลน้ำ แล้วก็ตกลงขัน พวกตะกอนที่ไม่อยากได้ก็อยู่ก้นขวดไปครับ  เราก็จะได้ลูกน้ำเพียว ๆ แล้ว ก็เอามาล้างน้ำสะอาดนิดหน่อย จากนั้นก็ให้ปลาทองกิน

ส่วนพวกตัวอะไรไม่รู้เล็ก ๆ นี่ส่วนหนึ่งก็มาพร้อมกับลูกน้ำนี่แหล่ะครับ ผมเอาไซริ้งค์ ที่แถมมากับหมึกเติมเครื่องพิมพ์ดูดเอา แล้วก็ให้ปลากินอีกเหมือนกัน

เสียดายไม่ได้เก็บภาพไว้ ....

อันนี้เป็นลูกปลาอายุ 2 เดือนนะครับ อย่างงว่าทำไมโตช้าจัง เดี๋ยวบทความล่าง ๆ จะมีสมมติฐานของผมเอง

เวลาผ่านไป จำนวนลูกปลาก็ลดลงไปเรื่อย ๆ ครับ บางตัวเลี้ยงไงก็ไม่โต ไอ้ตัวที่โตก็โตได้โตดีจริง ๆ ผมเคยเปิด Internet เขาบอกว่าให้แยกไซร้ส์เพราะว่า พวกตัวโตจะแย่งอาหารตัวเล็กกิน ทำให้ตัวเล็กกินไม่ทันได้สารอาหารน้อยกว่า ทำให้โตช้า .... ซึ่งอันนี้ผมว่าจริงนะ

อันนี้พวกที่ตัวมีขนาดหน่อยก็จะเริ่มกินฮิคาริได้แล้วหล่ะครับ เศษ ๆ ด่านล่างนั่นก็คือฮิคาริซองฟ้านะครับ

จะเห็นได้ว่าจะมีไอ้ตัวอ้วนด้านขวาสุด ตัวนี้ขวัญใจของเด็ก ๆ ที่หอ แล้วก็แม่ผม เพื่อนผมมาทีไรก็ถ่ายรูปไอ้ตัวนี้ทุกที (คนที่เลี้ยงปลาหมอหอยหน่ะแหล่ะ ... ไม่เคยเห็นลูกปลาทอง อิอิ)

พอช่วงต้นเดือนมีนาคม 2556 ผมก็มองดูไ้อ้ตัวอ้วนนี่ แล้วคิดว่าน่าจะไม่เข้าไปอยู่ในปากปลาตัวใหญ่สุดในตู้ได้แล้วก็เลยจับมันไปอยู่ในตู้ครับ

อันนี้ถ่ายตอนอายุสามเดือนแล้วครับ สีสรรก็จะเริ่มมีกับเขาบ้างแล้ว คิดว่าก็น่าจะสีนี้แหล่ะมั้งครับ

ตอนลงไปแรก ๆ นี่ก็กลัวสิครับเป็นตัวเล็กตัวเดียวในบรรดาปลาตัวใหญ่ ทั้งหมด ปลาใหญ่ว่ายมาก็ว่ายหลบครับ หลัง ๆ ก็ชินครับเบียดแย่งอาหารกับปลาตัวใหญ่ได้สบายมากขึ้น

หลังจากเอาไอ้เจ้าตัวนี้ขึ้นมาอยู่ในตู้แล้ว ปรากฏว่า ไอ้ตัวเล็ก ๆ ที่เหลือก็ทยอยโตกันใหญ่เลยครับ แสดงว่าไอ้นี่กินเก่ง แย่งเพื่อนกิน

ผมเอาขึ้นมาอีกสามตัวซึ่ง ยังเหลือในกะละมังอีกสองตัว คิดว่าเอาตัวใหญ่ออกมาตัวเล็ก ที่อยู่ในกะละมังคงโตเร็ววันนี้

สรุปแล้วเลี้ยงมาครอกนี้น่าจะเหลืออยู่ประมาณ 6 ตัว




16 มีนาคม 2558 (อายุ 2 ปีกว่า)

ครอกนั้นแหล่ะครับ เหลือ 2 ตัว ตัวเท่านี้เลย ตามตลาดขายตัวละ 5 บาท